Sdílení poznámky:
Obsah
Typ obsahu
x xxx xxxxxxx x xx
xxxxxxxx
xxxxxxxx xxxxxxx xxxx
xxxxxxx x xxxxxx xxxxxxxx x xxxxxxxxxxx
xxxxx xxxxxx
xxxxxxx x xxxxxx xxxxx xxxxxxxxx xxxzdila a JUDr. Brigity Chrastilové v právní věci
žalobce:
L'OREAL Česká republika, s. r. o.,
se sídlem Praha 5, Plzeňská 213/11, zastoupen
Mgr. Šárkou
Kxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx xx xxxxxx xxxxx xx xxxxxxxxx xxxxxxxx xxxxx xxxxxxxxx xxxxx
xxxxxx
xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx
xx xxxxxx xxxxx xx xxxxxxx xxx x xxezkoumání rozhodnutí
žalované ze dne
6. 9. 2005, č. j. 323 - 6003 - 2117 - 21.6.2005/Hů, v řízení o kasační stížnosti
žalované proti
rozsudku Městského soxxx x xxxxx xx xxx xxx xx xxxxx xx xx xx xxx xxxxxxx x xxx xxxxxx xxx
xx xxxxxxxxx
xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxx xxxx x xxxxx xxxxxxxxx xe dne 29. 3. 2005, č. j. 12 Cad 24/2005 - 48,
rozhodl o žalobě
žalobce proti rozhodnutí žalované (dále jen "stěžovatelka") ze dne 6. 9. 2005, č.
j. 323 - 6003 -
xxxx x xxxxxxxxxxxxx xxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxx xxxx x xxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx
xxxxxx x xxx xx
xxxxxx x xxxxxxx xxxxxxx xxxxxxx xxxxxxx xxxxx xxx zahraniční pracovníci žalobce,
konkrétně jeden
švýcarský a několik francouzských občanů, kteří pro žalobce vykonávali práci na základě
pracovních
xxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxx xxxxxxxxxx xxxxx xxxxxx xxxxx x xxxxx xxxxxx xx xxxxx xxxxx
xxxxxxxxx xxxxxx
xxxxxx xxxx xxxxxxx xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxx xx xmyslu zákona č.
54/1956 Sb., o nemocenském pojištění
zaměstnanců, ve znění pozdějších předpisů. Rozsudek Městského soudu Praze vycházel
z názoru, že
xxxxxx x xxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xx xx xxxx xxxxxx
xxxxxxx xxxxxxxx
xxxx xxxxxx xxxxxxxxxx x xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx o sociálním zabezpečení ze dne 10.
července 1996,
která vstoupila v platnost 1. července 1997 a byla publikována pod č.
267/1997 Sb. Tato smlouva je přixxx xxxxx
xxxxxxxxx xxxxx x xxxxx xxxxxxxx xxxxxxxx xxxxx xxxx xxxxxxx xxxxxxxx xxxx xxxxxx
xxxxxxxxxx x
xxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxx x xxxxxxxxx xxxezpečení ze dne 27. července 2001, která
vstoupila v
platnost 1. září 2002 a byla publikována pod č.
94/2002 Sb. m. s. Městský soud v Praze
argumentoval txxx xx xx xx xxxx xxxxxxxx xxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxx xxxxxx
x xxxx xxxxxx
xxxxxx xxxxx xxx xxxxxxxx xxxxxxx xxxx x xxxxxxxxxx xxx xxx
x xx xx/2004 ze dne 29. dubna 2005. Při výkladu
smlouvy uzavřené mezi Českou republikou a Spolkovou republikou Německo zaujal Nejvyšší
správní soud
stanovixxxx xx xxx x xxxx xxxxxxx xxxxxxx
xx xx xxxxxxxxxxx xx xxxxxxxx xxxxxx xxxxxxxx xxxx xxxxxxxxx xxxxxx xx xxxxx xxxxxxxxx
xxxxx xxxx
xxxxxxxxxxx xxxxxva tedy vychází z toho, že každý ze smluvních států má právní předpisy
týkající se
odvětví a soustav sociálního zabezpečení uvedené ve věcném obsahu smlxxxx
xxxx x xxxxx xx xxx xxx x xxxxxxxx xx
xxx x xxxxxxxxxxx x xxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxx xxxxxxxxxxxx xx xxxxxxx
xxxxxxxx xxxxxxx
xxxxxxxx xxdle německých právních předpisů, pak při použití
čl. 6 smlouvy o pojistné povinnosti
zaměstnance je třeba vycházet z toho, že se na něho vztahuje pojisxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx
xxxxxxxx
xxxxxxxx xxxx xxxxxxxxx xxxxxx xx xxxxx xxxxxxxxx xxxxx xx xxxxxxxxxx xxxxx xxxxx
xxx xx xxxxxx xxxxx xxxxxxxxx xxxlášené
mezinárodní smlouvy, x xxxxxxx xxxxxxxxxx xxx xxxxxxxxx xxxxxxx x xxxxx xx xxxxx
xxxxxxxxx xxxxxxx
xxxx xxxxxxxx xxxxxxxx xxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxx xxxx xxxxxo než zákon,
použije se
mezinárodní smlouva. Podle § 5 písm. b) zákona o nemocenském pojištění jsou z pojištění
vyňati cizí
státní příslušníci, kteří nexxxx xxxxxx xxxxx xx xxxxx xxxxx xxxxxxxxx x xxxxx xxxx
xxxxx x xxxxx
xxxxxxxxx xxx xxxxxxxxxxxxxx x xxxxxxxxxxxxxxx xxxxxx xxxxxxxxx xxxxx xxxxxx xxxvních
předpisů.
Česko-německá smlouva přitom nestanoví nic jiného ohledně vynětí z pojištění ve smyslu
§ 5 písm. b)
zákona o nemocenském pojištění (účxxxxxx xx xxx xxx xxxxxx x xxxxx x xxxxxx xxxxxxxxxx
xxxxxxxx
xxxxxxxxx xxxxxxx xxxxxxxx xxxxxx xxxxx xx xxxxx xxxxx xxxxxxxxx x xxxxx x xxxxx
xxxxxxxxx pro
zaměstnavatele v pracovněprávním vztahu uzavřeném podle cizích právních předpisů
byl do 31. 12. 2003
vyňat z pojištění podle ustanovení § 5 písm. bx xxxxxx x xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxx
xxx xxxxx
xxxxxxxxx xxxxx x xxxxx xxxxxxx xxxxxx xxx xxxxxxxx xxxxx xxxxxxx xxxxxxxxx x xx
xxxxxx xxxxxxxxxxo
zaměstnance, dospěl k závěru, že švýcarský zaměstnanec, o jehož účast na nemocenském
pojištění se
vedl v předmětném řízení spor, byl rovněž vyloučen x xxxxxx xx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx
x x xxxxxxxx
xxxx xxxxx xxxxxxxx xxxxxx xxxx xxxx xxxxxxxxxxxxxx xxxxxx xxxxxxxx xx xxxxxxxx xxxxxxxxxxx
x
xxxxxxxek na státní politiku zaměstnanosti.
Pokud se týká ostatních pracovníků žalobce, kteří byli francouzskými státními
občany, Městský
soud v Praze ozxxxxx xx xxxxxxxx xxxxxx xxxxx xxxxxxxxxx xxxxxx x xxxxxxxx xxxxxxxxxxx
xxxx
xxxxxxxxxxxxxxx x xxxxxxx xxxxxxxxx xxx xxx xxx xxxx x xxxxxxxxxxxx xxx x.
215/1949 Sb., ve znění dodatkové dohody
publikované pod č. 68/l970 Sb. Dle čl. 1 § 1 této úmluvy českoslovenští nebo francouzští
státní
příslušníci poxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxx xxxxxxxxx x xxxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxx
x xxx x xxxx
xxxxxx x xxxxxxxx x xxxxxxxxxxxxxx xxxx xxxxxxx xxxxxxxx xxxxd za stejných podmínek
jako státní
příslušníci každého z těchto států za podmínek, že prokáží svoji státní příslušnost
podle právních
předpisů každéhx xx xxxxxxxxx xxxxxx xxxxx xxx x x x xxxxx xx x xxxxxx xx xxx xxxxxx
xxxx xxxx
xxxxxxxxx xxxxxxxx x xxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx xx xxxxx xx xxxxxxxx xxxxxxx xxxud se
týkají pracovníků
v pracovním poměru a pracujících jim na roveň postavených, právní předpisy o nemocenském
pojištění
zaměstnanců. Podle čl. 3 § 1 xxxxxx xxxxxx xx xxxxxxxxxxxxxx xxxx xxxxxxxxxxx xxxxxx
xxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxx x xxxxxx xx xxxxxxxxx xxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxx xxxxxxx x xxxxě jejich
zaměstnání.
Je nesporné, že francouzští státní občané žalobce vykonávají zaměstnání na území
České republiky a z
toho důvodu je výklad čl. 3 § 1 xxxxx xxxxx x xxxxxxx xxxxxxxx xxxxx xxx x x xx xxxxx
xxxxxxx xxxxxx
xxxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxx xxxx xxxxxxxxxxx xxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxm
předpisům o
sociálním zabezpečení a požívají výhod za stejných podmínek jako státní příslušníci
každého z těchto
států. Pokud tedy státní příslušníx xxxxxxx xxxxx xxxxxxx xxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx
xxxxxxxx
xxxxxxxxxx xx xxxxx xxxxxxx xxxxxx xxx xx xxxxx xxxxx xxxxxxxxxx xxxxxx xxxxx xxxxxxxx
x sociálním
zabezpečení v rozsahu, ve kterém je mohou požívat státní příslušníci druhého smluvního
státu, tedy
čeští státní občané. Francouzští státnx xxxxxx xxxxx xxx xxxx xxxxxx x xxxxxxxxx
xx xxxxxxxx
xxxxxxxx xxxx xxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxx xxxx xxxxxx xxxxx xxxxxxxxxx
xxxxxx xeské
republiky pak nemohou být vyňati z pojištění podle ustanovení § 5 písm. b) zákona
o nemocenském
pojištění (účinného do 31. 12. 2003), neboť vyňati pxxxx xxxxxx xxxxxxxxxx xxxxx
xxx xxxxx xxxxxxxx
xxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxx xxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx x xxxxxxx
xx xxxxxxxxx
xxxxdy čl. 1 § 1 Česko-francouzské úmluvy a jejich postavení v systému sociálního
zabezpečení České
republiky jako čeští státní občané nejsou tedy pro systxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx
xxxxx xxxxxxxxx
xxxxxxxx x xxxxx xxx xxxxx xxxxxx x xxxxxxxxx xxx x xxxxxxxxxx xxx xxxxxx x xxxxxxxxx
xxxxx xxx x
xxxxx xxxxxxx xxxxx xxxxxx xxxx xxxxxxx xxx xxxxxx x xxxxxxxxx xxxxx xxxxxxxxxx x
x xxxxx xx xxxxxx
x xxxxxxnském pojištění. Vynětí z pojištění vylučuje podle Městského soudu v Praze
rovněž ustanovení
čl. 9 § 1 a čl. 13 § 1 Česko-francouzské úmluvy, které jsou zxxxxxxx xx xxxxxxx xxx
xxxxxxxxx
xxxxxxxxx x xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxx xxx xxxxxx xxxxxx xx xxxxx xxxxx xxx x
x xx xxx x x
xxxxxx xx xxx xxxxxx xxxxx xísm. a). Bylo by to dále v rozporu s oddílem 1 čl. 5
Česko-francouzské
úmluvy v části "Pojištění pro případy nemoci, mateřství a smrti".
Stěžovatelka nxxxxxx xxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxx x xxxxx xxxxxxx xxxxxxx xxxxxxxxxx
xxxxxxx x xx
xxxxxxxxx xxxxx xxxxxxxx x xxxxxxxxxx x
xxx
xxxxx x xxxxx xx xxxxxx xx x50/2002
Sb., soudní řád správní, (dále jen "s. ř. s."), tedy že je rozhodnutí soudu
nezákonné pro
nesprávné posouzení právní otázky v předcházejícím říxxxxx xxxxxxxxxxxx x xxxxxxxxxx
xxx xxxxxxx
xxxxxxxxx xxxxxxx xx xxxxxx xxxxxx xxxxxx xx xxxx xxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxnce žalobce, konkrétně jeho účasti na nemocenském pojištění ve smyslu zákona
č.
54/1956 Sb., o nemocenském pojištění
zaměstnanců, ve znění pozdějšícx xxxxxxxx xxxxx xxx xxxxxx x xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx
xxxxx
xxxxxxxxxxxx xx xx xxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxx xxxxxxx x xxxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxá
mezi Českou
republikou a Švýcarskou konfederací, která vstoupila v platnost 1. 7. 1997, a která
byla publikována
pod č. 267/1997 Sb. (dále jen Česko-xxxxxxxxx
xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx xxxxxxx xxxxxxx xxxx xxxxxx xxxxxxxxxx xxx x xxxxxx
xx xx xx xxxx
xx xxx xx xxxx xxxxxxxxx xx xxxxxxx xxxxxxy o práci v zahraničí uzavřené mezi společností
L'OREAL
SUISSE S. A. se sídlem ve Švýcarsku a společnosti L'OREAL Česka republika, s. r.
o., přičemž tato
xxxxxxx xx xxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxx xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxx xx xxx xx xxxxxxx
xxxxxxxxxxxxx xxxx xxxxxx xx xxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxx xx xxeba považovat za smlouvu
ve smyslu článku
10 Ústavy České republiky ve znění pozdějších předpisů, tedy smlouvu, která má přednost
před
vnitrostátní prxxxx xxxxxxxx xxxxxxxxxxxx xx xxxxxx xxxxxxxx xx xxxxx xxxxxx xxxxxx
xxxxxxxx xxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxx xxx xxxxxxxxxx xxxxxxxx x xx xxxxxx x x x1 v oddílu II. Stěžovatelka
poukazuje na to, že článek 6 jednoznačně stanoví, že s výhradou článků 7 až 10 se
pojišťovací
povinnost osob uvedených v článkx x xxxx xxxxxxxx xxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxx xx xxxxx
xxxxx xxxx
xxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxx xxxxxxx xxxxx xxxxxxx xxxx xxxxxxxxxxx x xxxxxxxavatele
se
sídlem na území jednoho smluvního státu, kteří jsou vysláni přechodně k výkonu práce
na území
druhého smluvního státu, zůstávají během prvnxxx xx xxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxx xxxxxxxxx
xxxxxxxxx
xxxxxx xx xxxxx xxxxx xx xxxxxxxxxxxxx xxx xxxxx xxxx x xxxxx x xxxx xxxxx xxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxx).
Tuto právní úpravu nelze ovšem podle stěžovatelky v posuzovaném případě použít, protože
výkon práce
dotyčného zaměstnance v České republice neměl xxxxxx xxxxxxx xx xxxxxx xxxxxx x xxxxx
x xxxx xxxxx
xxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxx xxxxxx x xxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx
xx xxxxxxxxxx, že
podle oddílu II, článku 4, odst. 1 a 2 Správního ujednání k provádění Česko-švýcarské
smlouvy ze dne
10. 6. 1996 v případech vyslání ve smyslu článku 7 xxxxx x xxxx xxxxx xxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxx
xxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxx xxxxx xxxxxx xxxxxxxx xxxx xxxxxx xxxxxxxxxxxx
xxxxxx xx
xxxxxxxxxx tiskopisu osvědčení, že dotyčná osoba podléhá právním předpisům vysílajícího
státu.
Stěžovatelka potvrzuje, že zaměstnanec ani vysílající organixxxx xxxxxx xxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxx x
xxxxxxxxx xxxxxxxx xx xxxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxx x xxxx xxxxxx xxxxx x xxxxx
xxxxxxxxx xx xx xx
xxxx xx xxx x. 2003 českým právním předpisům, a to dle článku 6 Česko-švýcarské xxxxxxxx
xxx xxxx
xxxxx xxxxxxxxxxxx xxxxxxxx xx xxxxxxxxxxx x xxxxxxx xxxx xxxxxxx xxxxxx xxxxxxxx
xx xxxxxxxx
xxxxxxxxxxx x xxxxxxxxx xx xxxxxx xxxitiku zaměstnanosti v České republice.
Stěžovatelka ve svém závěru o nezákonnosti napadeného rozsudku vychází z mezinárodně
právní
závaznosti Čexxxxxxxxxxxxx xxxxxxx x x xxxx xxxxxxxxx xxxx xxxxxx xxxxxxxxxxxxxx
xxxxx xxxx
xxxxxxxxx xxxxxxx xxxxx xxxxxxxxxx xxx xxx xxxx xxxxxxxx xxxxx xxxxxx 10 část věty
za středníkem
ústavního zákona č. 1/1993 Sb., Ústavy České
republiky, ve znění pozdějších předpisů, má uzavřená mezinárodní smlouva, jíž xx
xxxxx xxxxxxxxx
xxxxxxx xxxxxxxx xxxx xxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxx xxxxxxxxx xxxx x xxxx xxxxxxx x xxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxx
xxxxxx xxxxxxxxxxxxxxx xxxouvy bylo podle stěžovatelky přitom stanovit příslušnost
k právním
předpisům v oblasti sociálního zabezpečení, tzn. vyloučit účast migrujících praxxxxxxx
xx xxxxxx
xxxxxxxxx xx xxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxx xxxxx
xxx xxxxx
xxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxx x xxxxxx x xx x tomto kontextu odkázala stěžovatelka i na
článek 3
§ 1 Všeobecné úmluvy o sociální bezpečnosti
mezi Československem a Francií ze dne 12. 10. 1948, publxxxxxxx xxx xx
xxxxxxxx xxxx xxxx xxx xxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxx xxxxxx xxxxxxxxx xxxxx xxxxxx xxxxx xx xxxxxx xxxx xxxxxxxxxx xxxxxxx xxxxxxxxxxxm,
povinnost být sociálně pojištěna v místě výkonu zaměstnání. S ohledem na tuto skutečnost
a na zásadu
rovného nakládání se státními příslušníky druhxxx xxxxxxxxx xxxxx xxxx x xxxxxxxxxx
xxxx xx xxxxx
xxxxxxxxxxx xxxxx xxxxxx x xxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxx xxxxxxx x xxxxx x xxxxxx x x x
xxxxxxxxxxxxxxxxx
úmluvy), nepřichází podle stěžovatelky v úvahu vynětí z pojištění švýcarských a francouzských
státních občanů ve smyslu ustanovení § 5 písm. b) zákonx x xxxxxxxxxxx xxxxxxxxx
xx xxxxx xx xxx xxx
xxxxx x xxxxx xxxxxxx xxxxxx x xxxxxxxx xxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxx xxxxx
xxxxxxxxxx xx xx
xxx xxjištěni v českém systému sociálního zabezpečení a zároveň nebyl doložen žádný
předepsaný
doklad o vyslání těchto zaměstnanců do České republiky. Práxxx xxxxx xxx xxxxx xxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxx xxxxxxx x xxxxxxxxx xxxxxxxxxxx xx
xxxxxxxx
xxxxxxxxxxx x xxxxxxx xákon o nemocenském pojištění vyloučil z účasti na sociálním
zabezpečení cizí
státní příslušníky, kteří mají uzavřenou pracovní smlouvu podle cizích xxxxxxxx xxxxxxxx
x xxxxxx
xxxxxx xxxxx xx xxxxx xxxxx xxxxxxxxxx xxxx xxxxx xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx x xxxxxxx
xx x xxxxxx xx
xxxxxxxxxxx xxxxxxxxx x xředmětném období jsou vyňati cizí státní příslušníci, kteří
mají uzavřenu
pracovní smlouvu dle cizích právních předpisů a na území České republiky nexxxx xxxxxx
xxxxxx x xx
xxxxx xxxxxxxxxx x x xxxxx xx xxxxxx x
xxxxxxxxxxx xxxxxxxxx xx xxxxx xx xxx xxx xxxxx x xxxxxxxx xxxxx xxxxxx xxxxxxxx
xxxxxxxxxků, u
kterých je účast na nemocenském pojištění založena mezinárodními smlouvami. Tomuto
výkladu
nasvědčuje podle stěžovatelky i přijetí zákona č.
4xxxxxxx xxxx xxxx xxxxx xxxxxxxxx xxx xx
xxxxx xxxxx x xxxxxx xxxxx xxx xx xxxxx xxxxxx x xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxx xx
xxxxxx
xxxxxxxxxxx xxxx xxxx zahrnuty všechny osoby činné na základě pracovního vztahu uzavřeného
podle
cizích právních předpisů. Přechodná ustanovení zákona č.
424/2003 Sb. pxx xxxxxxxx xx xxxxxxxxxx
xxxxxxxxx xxxxxxxxxx x xxxxxxxxx xxxxxx xxxxxxxxx xxxxx xxxxxx xxxxxxxx xxxxxxxx
xxxx xx xxxxxx xxxx
xxxxx xxx xxxxxxxx x xxzinárodní smlouvou.
xxxxxxxxxxx
Na základě shora uvedených stěžovatelka má za to, že v období od 1. 9. 2002 do
30. 4. 2003 byl
švýcarský zaměstnanec žalobce účastex xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxx xx xxxxxx xxxxxxxxxx
x x xxxxx x xxxxx xx xxxxxx x
xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xx xxxxx xx xxx xxx xxxxx x xxx xxx x xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx
xx xxxxxxxx
xxxxxxxxxxx x xxxxxxxxx xx xxxtní politiku zaměstnanosti podle ustanovení
§ 3 odst. 1 písm. c) bod 1 zákona č.
589/1992 Sb., o pojistném na sociální
zabezpečení a příspěvku na státní xxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxx xx xxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxx
xxxxx xxx
xxxxxx x xxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxx xxxx xxxxxxxxxx xxxxxxx x xxxxx xxxxxxxx xxxxxdek soudu vzešel
(§ 102 s. ř. s.), a kasační stížnost je
tak podána osobou oprávněnou. Rozsudek krajského soudu byl stěžovatelce doručen dne
3. 5. 2006,
xxxxxxx xxxxxxxx xxxx xxxxxx xxx xxx xx xxxxx xxxx xxxx xxxxxx xxxx
xx xxx xxxxx x xx xx xxxx x xx xxxxxxxxx
xxxxxxx xxxxx xx xxxxxxxx xxxxxxx xxxxx xxxxxxvení
§ 103 odst. 1 písm. a) s. ř. s.
Vzhledem k tomu je kasační stížnost přípustná.
Jádrem sporné otázky je, zda byli státní příslušníci cizího státu, kxxxx xxxxxxx
xxx
xxxxxxxxxxxxxx xx xxxxx xxxxx xxxxxxxxx xx xxxxxxx xxxxxxx xxxxxxxx xxxxx xxxxxx
xxxxx x xxxxx
xxxxxx xx xxxxx xxxxx xxxxxxxxx xxxxxx do 31. 12. 2003 vyňati na základě ustanovení
§ 5 písm. b)
zákona o nemocenském pojištění z nemocenského pojištění přesto, že mezi Českou republikou
a
příxxxxxxx xxxxx xxxxxx xxxxxxxx xxxxx xxxxxxx xxx xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx
xxxxxxx x
xxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx xxxxx xxxxxxxxxx xx xxxxxxx xrávního řádu státu místa výkonu
práce za
stejných podmínek jako v případě vlastních občanů.
Nejvyšší správní soud přitom shodnou právní otázku již řxxxxx
xx xxxxx xxxxxx xxxxxxxx xxxxxxx xxxx x xxxxxxxx xx xxx xxx xx xxxxx xx xx
x xx xxxxxxx x xxx xx xxxxx xx xxxxxxx xxxxxxxx x
xxxxxxx xxxx x xxxxxx xxxhází z názoru, že příslušný článek mezinárodní smlouvy (konkrétně
v jeho
případě čl. 6 Česko-německé smlouvy) je pouze kolizní normou, která odkazuje xx xxxxxxxx
xxxxxxxx
xxxx xxxxxxx xxxxxxxxx xxxxx xxx xxxxxxxx x xxxxxxx xxxxx xxxxxxxxx xx xxx xxxxx
xxxxxxxxx xxxxx x
xxxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxx xxxek, tj. i s ustanovením § 5 písm. b) ve znění do 31.
12. 2003.
V četných rozsudcích týkajících se francouzských státních občanů, nejpregnantněji
však v xxxxxxxx
xx xxx xxx xx xxxxx xx xx x xxx xxxxxx x xxx
xxxxxxxx xxxxxxx xxxx xxxxxx xxxx xxxxxxxx xxxxx xxxxxxx xxxxx xxxxxxx xx xxxxxxxx
xxxxxxxxx xx
xxxxx jde o vztah mezinárodních smluv k zákonu o nemocenském pojištění, je třeba
vycházet při
interpretaci ze smyslu smluv o sociálním zabezpečení. Tím je, jxx xxxxxxxxx xxxxx
xxxxxx x xx xxxxx
xxxxxxxxxxxx xxxxx xxxxxxx xxxxxxx xxxx xxxxxxxxx xxxxx xx xxxxxxxxxxx xxxxxxxx xxxxxx
xxxxxxx xxxx
xxxx xxxxxxxvány v dané zemi občanům vlastním. Pokud by tedy osoby spadající pod
osobní rozsah
aplikace smluv o sociálním zabezpečení byly vyloučeny z nemocenskéhx xxxxxxxxxx xxxxxxxx
xx xxxxxxx
xxx xxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxx xxx xxxxxxxxx xxxxxx xxxxxx x xxxxxxxx xxxxxx xxxxxxxxx
xx xxxxxx
xrvně vysloveného a zastává názor uvedený na druhém místě. Řešení otázky dosud odlišně
posuzované
judikaturou je přitom pro posouzení kasační stížnosxx xxxxxxxx
xxxxx x xx xxxxx x xx xx xx xx xxxxx
xxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxx
xxxxxxxx
xxxxx xxxxxx xxxxxxxx
xxxxxx
xxxxxxx
xxxxxxxxxx
přípustné.xxxxxxxxx xxxxx xxxx xx xxxx xxxxxxxxxx xx xxxxxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxx xxxxxx
xxxxxxxx xxxxx
xxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxx xxxxx xxxxxxxxx xxxxx xxrie Turková, JUDr. Miluše Došková
a JUDr. Milada
Tomková. Účastníci mohou namítnout podjatost těchto soudců
(§ 8 odst. 1 s. ř. s.) do jednoho týdne od
doxxxxxx xxxxxx xxxxxxxxx
x xxxx xxx xxx xxxxxxxxx xxxx
xxxxx xxxxxx xxxxxxx
xxxxxxxxxxx xxxxxx